Terapia :)

Witajcie moi kochani , czas tak szybko płynie niedawno byliśmy w szczecinie a już za tydzień wyjeżdżamy na kolejna dawkę . Wizyta w szczecinie nie minęła nam dobrze wenflon udało nam sie założyć irmince   dopiero za 7 razem . Zawsze szło nam bez problemu , ale nasza księżniczka tak sie prężyła , że żyłki pękały , mieliśmy również  wizytę na laryngologi w sprawie naszych uszek , Wizyta została Jenak przełożona , bo jak dotarliśmy na oddział laryngologiczny okazało sie , ze nie mieli drucika do wyciągnięcia woskowiny z ucha  . Kolejna wizyta za tydzień w piątek . 

Zaczynamy też terapie sensoryczna , jesteśmy zapisani na zajęcia . 

 Termin integracja sensoryczna określa prawidłową organizację wrażeń sensorycznych (bodźców) napływających przez receptory. Oznacza to, że mózg, otrzymując informacje ze wszystkich zmysłów (wzrok, słuch, równowaga, dotyk, czucie ruchu-kinestezja) dokonuje ich rozpoznania, segregowania i interpretacji oraz integruje je z wcześniejszymi doświadczeniami. Na tej podstawie mózg tworzy odpowiednią do sytuacji reakcję nazywaną adaptacyjną. Jest to adekwatne i efektywne reagowanie na wymogi otoczenia. Może to być odpowiedź ruchowa jak i myślowa.

Integracja sensoryczna jest procesem, dzięki któremu mózg otrzymując informację ze wszystkich systemów zmysłowych dokonuje ich segregacji, rozpoznania, interpretacji i integracji z wcześniejszymi doświadczeniami. 
Integracja sensoryczna rozpoczyna się już w okresie płodowym i trwa do około 7 roku życia (patrz Tabela). Nierozwinięcie określonych umiejętności w kolejnych stadiach rozwoju powoduje powstawanie trudności w funkcjonowaniu i zachowaniu dziecka.

Stadium 1

1. rozwój zdolności do przetwarzania bodźców proprioceptywnych, dotykowych i przedsionkowych,
2. rozwój reakcji równoważnych, napięcia mięśniowego, ruchów oczu,
3. integracja odruchów – ewolucja czynności odruchowych (odruchy postawy, prostowania, równowagi);
4. kształtowanie się więzi z matką i innymi opiekunami w czasie czynności pielęgnacyjnych.

Stadium 2

1. rozwój reakcji dowolnych (w poprzednim okresie dominowały odruchy),
2. rozwój schematu ciała,
3. rozwój dużej motoryki i planowania ruchu,
4. kształtowanie się stabilnej postawy,
5. kształtowanie się podstaw percepcji słuchowej, wzrokowej,
6. rozwój koordynacji ciała.  

Stadium 3

1. rozwój ruchów dowolnych i bardziej precyzyjnych (ręki, aparatu mowy),
2. kształtowanie się koordynacji wzrokowo-ruchowej,
3. rozwój współdziałanie zmysłów.

Stadium 4

1. specjalizacja mózgowa (dominacja stronna ciała),
2. rozwój zdolności do: czytania, pisania, liczenia, koncentracji uwagi, kontroli emocjonalnej, samoakceptacji.

13.10.2015 22:49:47

Założenia teorii integracji sensorycznej (SI)

Teoria integracji sensorycznej opiera się na kilku założeniach odwołujących się do neurologii i teorii zachowania.

1. Plastyczność neuronalna, czyli zdolność mózgu do zmian i modyfikacji. Dokonuje się przez całe życie, ale znacznie większa jest u młodszych dzieci. Plastyczność mózgu ma zasadnicze znaczenie dla terapii integracji sensorycznej, gdyż zakłada możliwość zmian w obrębie systemu nerwowego pod wpływem kontrolowanego dopływu bodźców sensorycznych. Plastyczność neuronalna zależy od zaangażowania dziecka w zadania, różnorodności środowiska, w którym przebiega rozwój i terapii oraz od tzw. krytycznych okresów rozwojowych.
2. Sekwencyjny rozwój procesów integracji sensorycznej. Złożone kompleksowe zachowania rozwijają się w oparciu o bardziej podstawowe, wcześniej wykształcone.
3. Integralność systemu nerwowego. Wyższe struktury mózgu ewaluują z niższych. Mózg funkcjonuje jako całość i istnieje wzajemna zależność między ośrodkami podkorowymi i korowymi.
4. Reakcje adaptacyjne, czyli właściwe reakcje na wymogi środowiska. Reakcje adaptacyjne wpływają na rozwój integracji sensorycznej, a procesy integracji sensorycznej przyczyniają się do pojawienia się coraz bardziej złożonych reakcji adaptacyjnych na zasadzie sprzężenia zwrotnego.
5. Każde dziecko ma w sobie wewnętrzny pęd do rozwoju (inner driver), do dostarczania sobie bodźców, których potrzebuje.

Najważniejszymi systemami sensorycznymi są system przedsionkowy, proprioceptywny i dotykowy. Zaczynają one pracować bardzo wcześnie, jeszcze w okresie prenatalnym. Ich prawidłowe funkcjonowanie wpływa na pracę pozostałych zmysłów, przyczynia się do rozwoju napięcia mięśniowego, koordynacji ruchowej, reakcji równoważnych, ruchów oczu, świadomości ciała. 

Tyle sie ostatnio u nas dzieje , pracujemy rehabilitujemy sie , chodzimy do przedszkola a dni nam płyną coraz szybciej .